Malasema




Friday, March 10, 2006

٭
دنياي من صبحا گم ميشه
نميدونم كجا گذاشتمش و فقط ميدونم همين وراست
عصرا دنياي من خودشو خلاصه مي كنه و تو يه خودكار
يا كتاب يا همچين چيزي و ميزنه بيرون
هر چي شب تر ميشه دنياي من بزرگ تر ميشه تا اينكه
علنا قسمتي از اتاقمو تصاحب ميكنه
هي بزرگ تر ميشه تا تمام اتاقمو ميگيره
همون موقعس كه مكثي مي كنه و بعد از چند لحظه
دنياي من از اتاقم لبريز ميشه

هنو نمي دانم اتاق را با ط مي نويسن يا با ت
ولي حتما اتاق ِ منو با ط مي نويسن
اطاق ِ من

دنياي لبريز شده من در همه كوچه پس كوچه ها جاري مي شود
همه جا ميرود
حتي بن بست ها
حتي از سر بالايي ها بالا مي رود
مردم از روي دنياي جاري من مي گذرند
آنرا لگد مال مي كنند، شايد هم لغت مال
هر پاشنه كفشي كه بر دنياي جاري من فرو مي رود
دردي ميكشم و جيغي
فريادي ميزنم كه آخ
دنياي بيچاره مي ترسد از اين همه كفش
من هم ميميرم از اين همه درد
سريع برميگردد به اطاق ِ من
و در جسد من فرو ميرود
ميداند فردا بايد زود بلند شوم
چون يه گمشده دارم



........................................................................................

Archives

07/04   08/04   09/04   11/04   02/05   10/05   11/05   12/05   01/06   02/06   03/06   04/06   05/06   06/06   07/06   08/06   09/06   10/06   11/06   12/06   01/07   02/07   03/07   04/07   05/07   06/07   07/07   09/07   02/08   03/08   02/10   03/10   04/10   05/10   06/11   11/11   02/12  

Home