٭ تو سالن دوم وبلاگ ها همه با دهن های باز منتظر بودن.
همه حرفی ته گلوشون بود و میخواستن بلند به همه بگن ولی نمیدونستن چی رو؟
بیشتر به دهن هم دیگه نگاه می کنیم تا سر نخی از حرفای عفونی ببینیم و با خوشحالی لبخند بزنیم.
خب چرا هیچ کس حرفو نمی زنه ؟
من هم با دهن باز
و چشمهای گرد به دهن های باز همسایه هام نگاه می کنم
اون هم مثل من به دهن نفر بعدی زل زده و منتظریم تا از اون ته ته ها
ولش کن.
سالن دوم وبلاگ ها.
Link