٭ چند بار گوشيتو نگاه كردي
محض معجزه ؟
چند بار شده كه جمله بعدي رو بگي
براي معجزه ؟
چند بار دست كسي رو گرفتي ؟
شده كه چشاتو ببندي و بخوابي فقط براي اينكه نفهمي و نبيني ؟
چند بار صبح چشاتو باز كردي و سقفو نگاه كردي
براي معجزه ؟
گريه كردي ؟
سلام كردي؟
شماره گرفتي؟
شده كه با صداي كسي برگردي ؟
كتابي بخوني؟
دري رو باز كني؟
نگاهي كني؟
دلخوش به چند قطره معجزه
چند بار برات پيش اومده كه به زندگيت كيريت ادامه دادي
واسه كوره اميدي به چيزي شبيه معجزه ؟
كه اتفاق نيفتاده و نيفتاده و نيفتاد
Link

٭ دسمال كاغذي برده بودم جق بزنم
اشكامو پاك مي كردم
Link

٭

Link

٭ بوي كيك مي اوميد. كيك موزي كه مادرم پخته بود. با كمك كارخونه رشد البته. در خونه رو بستم و احساس كردم چقدر سردرد و چقدر آبريزش بيني. حسيابي سرما خورده بودم. بوي كيك مي اومد. سرم تير مي كشيد. ياد خنده هاي دختراي دانشگامون افتادم و باز بوي كيك و باز آبريزش. مامانم منو ديد. داد زد : بهت گفتم با دوچرخه نرو؛ گمشو حموم، بزا حالت بهتر شه. چقدر مامانم بوي كيك مي داد. حتي صداش بوي موز مي داد. رفتم حموم و خوابيدم؛ يه ذره آروم گرفتم. نه خواب كيك ديدم نه موز.
Link

٭ Love is an act of blood that isn't bleeding
Link

٭ هيچ نوشتني بهتر از نوشتن در كاغذ تميز نيست. كاغذ بي خط. بدون حتي نقطه اي. اين يعني خود آزادي. مي توني توش عكس سوسمار بكشي. يا عكس يه درياچه با چند تا سوسمار. يا يك شهر بزرگ در حالي كه سوسمار ها در حال رانندگي كردن هستند. سعي كن حتما تو كاغذ سفيدت يه سوسمار بكشي. يه سوسمار كه نشون بده تو كاغذ تميز تو چقدر آزادي
Link

٭ يه روز يه اتوبوس مي گيرم و تمام اونايي كه حتي چند لحظه با تمام وجود دوسشون داشتم ميريزم توش و ميريم قلعه الموت
تو كه مي دوني دارم كس ميگم؛ پس چرا ميخوني‌؟
تو كه مي دوني نميشه؛ خيلي چيزا نميشه
اصلا مي دوني كرايه يه اتوبوس چقدر ميشه ؟
مي دوني كه الان خوب نيستم و يه جوريم مثلا
مي دوني كه جرات ندارم
مي دوني كه آسمون اتاق من غليظ تره؛ ليز تره
مي دوني گياه مي شم اينجا
فكر مي كنم و رشد مي كنم و شاخه ها مو مي بينم
مي دوني كه بت فكر مي كنم و باز به خودم مي پيچم
آخر سر وقتي خودمو ميبينم؛ نمي شناسم
يه گونه ديگه شدم
توقع داري سوار اتوبوست هم كنم ؟ الموتم ببرمت ؟
Link